حضرت بعد از دریافت اجازه از امام حسین(ع)، به سوی میدان حرکت کرد و در برابر صف های دشمن ایستاد و آنها را پند و اندرز داد و تا می توانست نصیحت فرمود،ولی در دلهای آلوده به گناه، کلمات پاکدلان درگاه حق اثر نمی گذارد، دوباره به خیمه ها برگشت و اوضاع بد و ناگواری را که از نزدیک مشاهده کرده بود خدمت امام(ع) رساند.

کودکان با شنیدن این مطلب گریه کردند و صدای(العطش، العطش) سر دادند.حضرت ابوالفضل علیه السلام با شنیدن صدای عزیزان حرم، بر اسب سوار شد و نیزه بر دست گرفت و مشکی بر دوش انداخت و به سوی فرات حرکت نمود چهار هزار نفر اطرافش را گرفتند، و او را تیر باران کردند.

در این حال سرباز رشید  و فداکار دین، همچون شیر به آنها هجوم می کرد و رجز می خواند:

بخش اول:

هرگز از مرگ فرار نمی کنم وقتی که مرگ صدا می زند

مگر اینکه شمشیر کشیده های قوی را به زیر افکنم

جانم را نگهبان پسر پیامبر بر گزیده پاک خدا ساخته ام

زیرا که من عباسم و به آب رسندن شهرت دارم

و در وقت روبرو شدن از هیچ شر و سختی ترس ندارم

اگر رجزها مورد تحقیق واقع شوند خیلی از رازها و پیامها کشف می شوند زیرا که یک شخصیت نورانی برای روشن ساختن هدف نبرد، با خود سخن می گوید که در اثر شدت ایمانش به آن سخنان، آنها را ورد زبان خویش می سازد.

بخش دوم:

به خدا سوگند اگر دست راستم را قطع نمودید

بدانید که من از دین خود حمایت می کنم

و هم چنین از امام بر حق با یقین صادق

که فرزند پیامبر پاک و امین است حمایت می نمایم

وقتی که دست چپ حضرت را نیز قطع کردند ایشان پرچم را بر سینه خود چسباند و دوباره به رجزهای خویش ادامه داد:

بخش سوم:

ای نفس و ای جانم، هرگز از کفار مترس

به رحمت خدای جبران کننده، خشنود باش

با پیامبری که او سرور و آقای بر گزیده است

دشمنان به ظلم و ستم دست چپم را نیز قطع کردند

ای پروردگارم، آنها را در آتش سوزان جهنم قرار بده

فرزند رشید و شجاع امیرالمومنین (ع)، مشک آب را به دندان گرفت آنگاه تیری به آن برخورد و آب فرو ریخت، و تیر دیگری بر سینه اش نشست که از اسب افتاد و به روایتی، تیر بر چشم مبارکش اصابت کرد و کسی از کفار عمود آهنین را بر سر حضرت فرود آورد که از اسب بر زمین افتاد و در همین حال، امام(ع) را صدا زد، هنگامی که حضرت صدای برادرش را دریافت، به سرعت خود را به میدان رساند و بعد از جنگ شدیدی دشمن را کنار زد، تا اینکه بر سر جنازه قطعه قطعه شده علمدارش نشست و به شدت گریست و فرمود:عزیزم حالا دیگر کمرم شکست و چاره جوییم کم شد.

امام حسین(ع):رستگار نمی شوند مردمی که خشنودی مخلوق را در مقابل غضب خالق خریدند.

امام حسین(ع):بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هر ناخالصی و حیله و تزویر پاک است.

امام حسین(ع):کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا ترس از خدا در دل داشت.

امام حسین(ع):عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.

امام حسین(ع):گریه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنم است.

امام حسین(ع):آن که در کاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را از دست می دهد و نگرانیها به او رو می آورد.

امام حسین(ع):بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد.

امام حسین(ع):کسی که تو را دوست دارد،از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد،از تو تعریف و تمجید می کند.

امام حسین(ع):بخشند ترین مردم کسی است که به آنکه چشم امید به او نبسته،بخشش کند.

امام حسین(ع):بخیل کسی است که از سلام کردن بخل ورزد(سلام نکند).

پیامبر اکرم(ص):برای شهادت حسین(ع)،حرارت و گرمایی در دلهای مومنان است که هر گز سرد و خاموش نمی شود.

پیامبر اکرم(ص):بی گمان حسین دری از درهای بهشت است.

پیامبر اکرم(ص):کسی که به او(حسین)عناد ورزد،خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند.

پیامبر اکرم(ص):کربلا پاکترین بقعه روی زمین و از نظر احترام بزرگترین بقعه هاست و الحق که کربلا از بساط های بهشت است.

امام سجاد(ع):زمین کربلا ، در روز رستاخیز ، چون ستاره مرواریدی می درخشد و ندا می دهد که من زمین مقدس خدایم ، زمین پاک و مبارکی که پیشوای شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است.

امام صادق(ع):به راستی که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد.

امام صادق(ع):هر کس که امام حسین(ع) را در روز عاشورا زیارت کند بهشت بر او واجب می شود.

حضرت زهرا(س):هر گاه گریه کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند ، من هم داخل بهشت می شوم.

امام صادق(ع):خدا حیا می کند گریه کننده بر حسین بن علی(ع) را عذاب نماید.

امام صادق(ع):برای هر چیزی ثوابی معین است جز اشکی که بر ما ریخته می شود.(که ثواب آن با خداست)

امام صادق(ع):هر کسی هنگام یاد ما اشک از چشمانش جاری شود خدا آتش را بر صورت او حرام می کند.

امام صادق(ع):خاک حرم امام حسین(ع) شفای هر درد و امان از هر ترس است.

امام رضا(ع):چرا وقتی میت را دفن می کنید و سرش را بر خاک می گذارید در مقابل صورتش و زیر سرش مهری از خاک(قبر امام حسین علیه السلام)نمی گذارید؟

پیامبر اکرم(ص):صدقه، خشم پروردگار را فرو می نشاند.

امام علی(ع):شادی مومن در رخسار او و اندوهش در دل است.

امام علی(ع):زبان، حیوان درنده است، اگر رها شود می گزد.

امام حسن عسکری(ع):اظهار شادی نزد غمدیده، از بی ادبی است.

امام علی(ع):به خشم درآوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدایی از اوست.

امام محمد باقر(ع):بالا ترین عبادت، عفت شکم و شهوت است.

امام موسی کاظم(ع):از شوخی(بی مورد)بپرهیز، زیرا که شوخی نور ایمان تو را می برد.

پیامبر اکرم(ص):کسی که نماز را از وقتش تاخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهد رسید.

امام رضا(ع):روز غدیر در آسمان مشهور تر از زمین است.